dinsdag, juni 01, 2004
Kassarolletjes
Ik word zenuwachtig van papier. Dat klinkt een beetje gek voor een boekjesfabriekjefrutter, maar nee, ik heb het niet met papier. Als ik papier zie, dan wil ik het meteen lezen, of verwerken of erger nog, digitaliseren, scannen, als een geconditioneerde Aibo van Pavlov. Gele post-it's 'ben even naar de bakker om je weet wel' zal je hier niet gauw aan de kasteelpoort terugvinden. Niet dat ik dan nooit naar de bakker om je weet wel ga, maar in zo'n gevallen weéten mijn bezoekers gewoon dat ik om je weet wel ben.
En toch kan ik niet zonder mijn rolletje kassapapier. Alles wat ik doe begint op kassapapier, jawel. Nu ja, zo gek is dat natuurlijk ook niet voor een kleine zelfstandige, maar toch. Het neemt soms angstwekkende vormen aan. Je kan me af en toe midden in de nacht door mijn kasteel zien dwalen, met een meestal onnozele gedachte in m'n kop, richting kassapapierrolletjeshouder. Of van voor de tv wegrennen richting kassapapierding. Meestal gebeurt het echter tijdens het tandenpoetsen, ping, plots is er een woord, een stuk tekst, of gewoon eindelijk een openingszin voor vriendin K, en dan moet ik die dus meteen opschrijven. Het kassapapierrolletje is voor het liegebeest een soort draadloze printer van het korte termijngeheugen.
En zo gebeurt het dus tegenwoordig ook dat blogwaardige gebeurtenissen of weetjes op mijn kassapapiertjes belanden. Je kan toch moeilijk die blogger-interface overal mee heenslepen. Nu zal u het amper gemerkt hebben, maar ik heb de afgelopen dagen wat andere stukjes aan m'n hoofd gehad, en dus schreef ik alle blogideeën op, voor later.
En weet u wat? U mag mijn hanenpoten gewoon zelf ontcijferen. Weet u wat ik hier allemaal nog wou vertellen? En reken maar dat er flardjes over u daar gaan, ja, u en u, echt. Wilt u even zelf de tekstjes schrijven in mijn commentaarding. Dan geef ik wel weer commentaar. 't is eens iets anders he.
En toch kan ik niet zonder mijn rolletje kassapapier. Alles wat ik doe begint op kassapapier, jawel. Nu ja, zo gek is dat natuurlijk ook niet voor een kleine zelfstandige, maar toch. Het neemt soms angstwekkende vormen aan. Je kan me af en toe midden in de nacht door mijn kasteel zien dwalen, met een meestal onnozele gedachte in m'n kop, richting kassapapierrolletjeshouder. Of van voor de tv wegrennen richting kassapapierding. Meestal gebeurt het echter tijdens het tandenpoetsen, ping, plots is er een woord, een stuk tekst, of gewoon eindelijk een openingszin voor vriendin K, en dan moet ik die dus meteen opschrijven. Het kassapapierrolletje is voor het liegebeest een soort draadloze printer van het korte termijngeheugen.
En zo gebeurt het dus tegenwoordig ook dat blogwaardige gebeurtenissen of weetjes op mijn kassapapiertjes belanden. Je kan toch moeilijk die blogger-interface overal mee heenslepen. Nu zal u het amper gemerkt hebben, maar ik heb de afgelopen dagen wat andere stukjes aan m'n hoofd gehad, en dus schreef ik alle blogideeën op, voor later.
En weet u wat? U mag mijn hanenpoten gewoon zelf ontcijferen. Weet u wat ik hier allemaal nog wou vertellen? En reken maar dat er flardjes over u daar gaan, ja, u en u, echt. Wilt u even zelf de tekstjes schrijven in mijn commentaarding. Dan geef ik wel weer commentaar. 't is eens iets anders he.
